Cirith Ungol Kulesi
Sonunda yorgun argın, kendini yenilmiş hissederek koridor seviyesinin altındaki basamağa oturdu ve başını ellerinin arasına aldı. Her yer sessizdi, korkunç bir biçimde sessiz. Geldiği zaman ışığı zaten azalmış olan meşale titreyerek sönmüştü; karanlık onu bir akıntı misali sarıyordu sanki. Sonra yavaş yavaş, kendi de kendini hayrette bırakarak, bu uzun yolculuğunun ve kederinin beyhude sonunda, içinden gelen ve kendisinin de anlayamadığı bir nedenden dolayı şarkı söylemeye başladı.
Sayfa 203 - Metis YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.