Ortaçağ döneminde Batı'da yapılan Kuran çevirilerinde iki temel amaç vardır. Birincisi Müslümanların temel kaynağını tanıyarak ona karşı reddiyelerde bulunmak, bir diğeri ise Müslümanlara karşı yürütülecek misyonerlik faaliyetlerinde Kuran metinlerini kullanmaktır. Örneğin Batı dillerinde yapılmış ilk Kuran tercümesi olan Robertus Ketenensis (Retinensis) ile Hermannus Dalmata'nın Latince tercümesi (1143) bu düşüncelerle kaleme alınmıştır.