"Dedem beni eskiden bir camiye götürmüştü. Namazdan sonra imam, Arapça dualar okudu.İmam okurken dedem,öyle ağladı, öyle ağladı ki... Dedem ağlayınca, ben de kendimi tutamayıp ağlamıştım. Camiden çıkıp eve giderken,
-Arapça biliyor musun da, imamın dediklerine ağladın, dede? diye sormuştum.
-Ne imam Arapça biliyor, ne de ben... demişti.
-Öyleyse neye ağladın?
-Hiç ağlanmaz olur mu? İmam nasıl okuyordu, duymadın mı? Kimbilir, neacıklı, ne güzel şeyler söylüyordur!
Dedem, imamın sesini hatırlayıp yeniden ağlamaya başlamıştı. Benim de gözlerim sulanmıştı. Oysa imam, belki de sevindirici bir dua okumuştu.Ben bu olayı hiç unutamıyorum."
Sayfa 100Kitabı okudu
··
19 görüntüleme
Babaannem elinde bir 'kur'an açıklama' kitabıyla sallana sallana okuyordu! Ben, babaanne sen okuma biliyor musun? diye sordum! "Yok oğlum, okumak sevaptır, ben de böyle sevaba giriyorum dedi! Duydugum, bildiğim sözleri okur gibi söylüyorum".... ben de 12 yaşlarında onun yanına oturup onu dinledim.... hala sesi kulaklarımda....
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.