Onu bir roman kahramanı olarak düşünmeye çalıştım, olmadı. Şurası bir gerçekti ki babamın hiçbir trajedisi yoktu. Hatta insanların dönüp bakacağı ufacık, sıradan bir çelişkisi bile yoktu, sadece birtakım istekleri, tasarıları ve aptalca fikirleri vardı. Onur’u bunlarla oyalayabilirdi belki, ancak hiçbir ciddi okuru oyalayamazdı. Acaba, diye düşündüm, Goriot Baba’yı benim babamdan ayıran nedir? Belki de hayati bir soruydu bu. Ancak bu soruya cevap verebilmem için onu, yani Goriot Baba’yı biraz olsun tanımam gerekiyordu. Ne var ki Balzac buna müsaade etmemiş, beni Madam Vaquier’nin pansiyonuna tıkıvermişti.
Sayfa 51Kitabı okudu
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.