Bazen çizmelerimi çekip kırlara çıksam, hiç insan yüzü görmeyeceğim taraflarda dolaşmayı tercih ediyor, gece yarısı eve gelip mindere uzanıyor ve birkaç saat uykudan sonra ertesi sabah, "Neden hâlâ yaşıyorum?" diye acı bir hisle uyanıyordum.
Sayfa 146