Bu kez o düşünmeye başladı .''Ama evlenmek için birini sevmen gerek.'' ''Sen beni sevmiyor musun ?''
'' Seviyorum ama şeyy... Babam demişti ki , birini gerçekten seversen onun yanında nefes alamazmışsın . Ama ben senin yanında nefes alabiliyorum.'' Bu kez kaşlarımı kızgınlıkla çatarak baktım ona . Düşündüm. Düşündüm. Sonra gözlerimi kocaman açarak ona yüksek sesle bağırdım . '' Bir , iki, üç dediğimde nefesini tut tamam mı ?'' Anlamadı. '' Hadi dediğimi yap!'' diye tekrarladım sabırsızca . Gözlerini sıkılır gibi döndürdü yine ve ardından , ''Peki'' dedi huysuzca. Ben üçe kadar saydım . O suya dalarmış gibi nefesini tutup , yanaklarını şişirdi.Yüzünün aldığı komik şekle bakıp kıkırdadım ve sonra hızla bahçeden içeri girip kendi evime doğru koştum. Eve girmeden önce onun kızarmış , şişkin yüzüne bakarak bağırdım. ''Gördün mü , artık seninle evlenebilirim !'' Hatırladığım bu ilk anımın hayatımın geri kalanını şekillendireceğini bilemezdim. Çocuk aklıyla söylenen basit birkaç cümlenin , yıllarca gece yatarken hayalini kurduğum son şey olacağını da bilemezdim.
Sayfa 12 - renKitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.