İnsan, ilişkiler içinde yaşar. Bir "ses" e ihtiyaç duyar. Yaşadıklarının yankı bulacağı bir varlık arar. İçinden geçen "Hayat ne kadar güzel yaratılmış". Cümlesinin dahi başka bir varlıkta yankılanmasını arzular. Bu düşünce karşıdaki kişiye gitmeli, onun tarafından da yaşanmalı ve sonra tekrar kendisine dönmelidir.