İşçilerin çalışması yalnızca sermayedarların daha fazla zenginleşmesine sebep oldukça, herkesin kardeş olduğuna inanılması da ancak proleterlerin isyan etmesini engelledikçe; ne gerçek erdemlerden ne de gerçek sevgiden bahsetmek mümkün olmayacaktı. Burjuvazi; devrime dinsizlik bayrağı altında yürümüş, toplumsal düzlemde kendini üst sınıf olarak yerleştirdikten sonra proletaryaya dinî erdemler yoluyla hükmetmişti. Her tür toplumsal ilişki böyle bir ezen-ezilen ayrımından doğunca, kutsal olan her şey adaletsiz ve şeytanî olarak karşımıza çıkmaktaydı.