Ahlâk, yaşama sanatını başarılı bir şekilde yürütmedeki
kusursuzluğa ulaşmak için gerekli olan bir kurallar sistemiyse,
böyle bir ahlâkın en genel ilkeleri genellikle hayatın, özellikle
insan hayatının tabiî niteliğine göre ayarlanmalıdır. En genel
terimlerle söyleyecek olursak, her türlü hayatın ayırt edici
niteliği, kendi varlığını korumak ve kendi varlığı karşısında
olumlu bir tavır takınmaktır. Bütün organizmalarda kendi varlıklarını
korumak için tabiî bir eğilim vardır; psikologlar bu gerçekten
hareket ederek bir kendini-koruma "içgüdüsü"nden söz edebilmişlerdir.
Bir organizmanın ilk "görevi" yaşamaktır.
"Yaşamak" statik değil, dinamik bir kavramdır. Var olmak,
bir organizmanın özel güçlerinin gelişmesi demektir.