Uzun zamandır okumayı ertelediğim ve bu yüzden farkında olmadan beklentimi yükselttiğim Yabancı beni hayal kırıklığına uğrattı. Kitap ilk andan itibaren Meursault'un duygudan yoksunluğunu, bomboş bir hayat yaşamasını, hiçbir seçimin kendisi için bir şey ferkettirmemesini, bu yüzden seçimlerden ibaret olan yaşamın anlamsızlığını günlük hayattan olaylar üzerinde gösteriyor. Dolayısıyla kendisine veya başka herhangi bir şeye değer vermeyen bir insanın birini bu kadar kolay bir şekilde öldürmesi beni bir an bile şaşırtmadı. Belki de kendi ölümüne bile nesnel bir şekilde yaklaşmaya çalışan bu insanın hayatı boyunca hissettiği tek duygu bastıramadığı korkuydu ve belki de ölümünü kabullenişi ona yaşadığı tüm hayatta bulamadığı anlamı ve tamamlanmışlık duygusunu getirdi. Tüm bu duygusuzluk o kadar doğal bir biçimde verilmiş ki bende herhangi bir duygu uyandırmayı başaramadı. Eğer bu kitabın asıl gücü insanı hissizleştirmekse bu takdire değer bir özellik. Suçundan dolayı değil; pişmanlık dahil hiçbir insani bir belirti göstermesinden dolayı idama mahkum edilmesi ise insanların bu cinayetin görünürdeki sebepsizliğine duyduğu hayret ve dehşetten kaynaklanıyordu. Bu da insani duygular ve kararlarla yönetilen mahkemelerin güvenilir olamayacağını ortaya koyuyordu. Sonuçta olayların insanlarda uyandırdığı duygular veya kabul edilemez görülen durumlar insandan insana veya toplumdan topluma değişebilir ve bu değişkenlikte alınan kararlar kime göre veya hangi standarda göre doğru kabul edilebilir? Bu kitabın çizdiği dünyayı ve bunalımı anlatmak için bahsedilmesi gereken pek çok unsur olmasına rağmen bu önemsiz gibi görünen fakat bir insanın karakterini oluşturan bu unsurlar daha güçlü işlenebilirdi. Günümüzün yaşam koşullarında artık daha normal karşılanabilecek bu yabancılaşma ve hissizlik kitabın nobel ödülü aldığı 1957 yılı için muhtemelen şok edici bir durum olmuştur. Bir insana sebepsiz gibi görünen bir cinayeti başından beri hissettirilmiş ufak sebeplerle işleten bu kitap temelindeki felsefik fikirle övgüyü hakediyor. Benim için unutulmaz olabilmesi için anlatımının da anafikri kadar iyi olmasını dilerdim.

YabancıAlbert Camus · Can Yayınları · 2019111,6bin okunma

·

5 görüntüleme

Kerem Albayrak

@Kendininkurdu ·

27 Haziran 2018 04:57

Aslında bu bir 'ilk kitap' olduğu için anlatımda bir yavanlık var; haklısınız. (Her ilk kitabın Puslu Kıtalar Atlası gibi olması beklenemez.) İçerikte ise yazarın ortaya koyduğu şey dünyamızdaki sıradan bir insandan bir özelliği çıkarıp karakter yaratmak ve buna karşı diğer karakterlerin tepkilerini göstermek. Bu minvalde bakarsak, başkarakterde kendimizi görmemiz imkansıza yakın. Asıl darbe, başkarakterin iç dünyasını bilmemize rağmen, düşününce, diğer karakterlerden en az birinde kendimizi bulacak olmamızda. Bence siz bu darbenin başını zaten görmüş durumdasınız.

ZeynepS

@catslovemusic ·

28 Haziran 2018 21:04

Yan karakterlerde kendimden bir şey aramamışım okurken, siz söyleyince farkettim. Haklısınız, bu kitabın başarılı yönleri küçümsenemez tabii, ana karakterin dünyaya karşı kayıtsızlığını anlatırken okuyanı da hissizleştirmesi bile büyük bir başarı. Sadece bana pek hitap etmedi galiba..

Kerem Albayrak

@Kendininkurdu ·

30 Haziran 2018 15:27

Bana da pek hitap ettiği söylenemez:) Sadece özenli bir yorum yapmışsınız; bunlara değinmek istedim.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ZeynepS