Yazarla tanıştığım ilk eseri oldu, Senin Köylerin. İncelemeler olumsuz, kitap yarım bırakılmış. Kitabın içeriği hakkında konuşmayacağım sadece bana hissettirdiklerini yazacağım. Yaşananlar köyde geçiyor. Ve okurken her insan zevk almaz bu kitaptan. Yangın sadece insanın dışında olmaz zaten görünen yangınlar saman alevi gibidir çabuk söner. İçimizde olan yangınlar zamanla söner sadece dumanı tüter. Ya beynimizin içinde olan yangınlar? Kafamızın içinde nereye gidersek gidelim bizimle birlikte giden yangınlar işte onlar düşüncelerimiz öldüğü zaman ancak kurtulabileceğimiz yangınlardır. İnsanın içinde, dışında olan yangınlar yaşamasına engel teşkil etmez ama düşünceler yanıyorsa insan kendisiyle bile yaşayamaz, mücadele edemez. Baharın sıcaklığı, yazın yağan yağmur sonrası toprağın kokusu, içilen suyun lezzeti, gece çöken serinliğin verdiği hazzı sadece kafasının içinde yangın olanlar anlayamaz, farkına varamaz. İnsanın bir başka insan için ifade ettiği her şeyi yine başka bir insan öldürebilir. İlişkilerin bu kadar basit, hayatın hiçbir şey olmamış gibi devam etmesi, ölümün sadece başına gelen insana bir şey ifade ettiği dünyada ölmek bile zor gelir ölümü yaşayan kişiye... Kadınlar güzellik, namus ve iş yapmak için dünyaya gelmezler... Kadınlar sevilmek için gelirler dünyaya. Erkekler gibi insan oldukları için... Kadınlar öldürülmek için, tecavüze uğramak için, kendi bedenlerinden utanmak için yaşamazlar, kim ister zaten tecavüze uğramak, öldürülmek, bedeninden utanmak için yaşamayı dünyaya gelirken kim bilir alnının ortasında bunların yazıldığını... Ve bir erkek seviyorsa böyle bir kadını içinden hiç durmadan şarkılar söylüyorsa ve bazen öfkesine yenik düşüyorsa bir kadın için... Bile bile her şeyi... Kadınlar yine de şanslıdırlar... Gisella, sen ölürken herkes iş yapıyordu... Senin gözlerin buğdaylara dalıp giderken... Gisella, sen ölürken içinde bir şeyleri öldürürken gerçeği herkes yok sayıyordu, yalandan gülüyorlardı ve senin değerin yoktu Gisella hiç kimse için... Ve senin değerin vardı bir erkek için, ayağına takılan prangaları kırıp attığın, koşarak bir dere kenarı bulduğun. İçinde kuşların cıvıldaştığı çirkin dünyanın güzel sesini duyduğun bir hayat... Kan kaybediyordum çok korkmuştum öleceğim diye Gisella... Dünyayı kan kokusu almıştı senin kanın, başka kadınların kanı, öldürenler ve öldürülenler... Kadına yakışan en güzel şeyin Aşk olduğu dünyada senin kanın yerde kuruyordu... Gisella, sen bedeninden utanarak etrafına öfke saçarken sana bunu yapanlar utanmazken... Sen ölürken içinde kuşların şarkıları susarken... Dünya korkmak için tek yer Gisella... Tüm kadınlar için...