Kadınlar unutmasaydı acıyı, aynı kadından ikinci bir çocuk çıkmazdı!
Konuşmak istiyorum ... Konuşmak! İçimi dökmek! Sonunda birileri bizi de dinliyor. Senelerce sustuk, evde bile sustuk. Onlarca sene. Savaştan döndüğüm ilk yıl
çok konuşuyordum ben. Kimse dinlemiyordu. Ben de bıraktım ... İyi oldu geldiğin. Hep birini bekledim, birinin geleceğini biliyordum. Gelmesi gerekirdi. O vakitler gençtim. Çok genç. Yazık. Neden yazık biliyor musun?
Aklımda tutmayı bile becermedim yaşananları ...
Sayfa 64 - Kafka
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.