Nideyim zâyi idüb bu tûl-i emelle nefesi?
Kalmadı zerre kadar dilde bu dünya hevesi.
Iztırabı kogul ey mürg'i revân sabreyle
Eskiyüb işde haraba varıyor ten kafesi.
Kârban-ı reh-i iklim-i adem-menzilinün
Dokunur oldu dilâ sem'ime bank-i ceresi.
‘Bu uzun bekleyişle nefesimi yitirirsem nideyim? / Gönlümde zerre kadar bu dünya hevesi kalmadı
/ Ey hareket eden kuş (ruh), ızdırabı kov, sabreyle / işte eskiyerek harap oluyor ten kafesi
/ Yokluk (ölüm) durağına giden yoldaki kervanın / Çıngırak sesleri kulağıma geliyor.’
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.