Tanabay dağlara, gökyüzüne bakarken insanların aynı derecede mutlu olamayacaklarını düşündü. Herkesin alın yazısı kendine göreydi. Şu yüce dağlardaki ışık ve gölgeler gibi, insanoğlunun yaşantısında da üzüntüler, sevinçler vardı. İnsan ömrü bunlarla doluydu.