Son SeferadDünyanın İlk Günün'den sonraki 2.kitap İmparatorluk serisinde bu sefer II. Bayezid var devletin başında. Kitap yan karakterlerle muhteşem bir ahenk harikası benim için.
Öncelikle Sayın Akman yine kitabı yazmadan önce çok iyi araştırmalar yaptığını belirtmiş ki bu benim için çok önemli çünkü iyi bir kitap hele ki tarih romanı sağlam bir araştırma yapmadan yazılamaz ve kitapdaki önemli karakterlerden birinin gerçek hayatta'ki torunuyla olan sohbeti beni çok etkiledi.
Öncelikle padişah'dan başlamak isterim 2.Beyazid babası Fatih'e göre hiç'de ciddi değil devlet yönetimi olsun ruhani ve fiziki yönden babasının çeyreği bile etmiyor ta ki hocası onu eğitmeye başlayıp onu yontarak bir kaleme çevirmesine kadar.
2.Beyazid yolladığı Ajanı davud ile Endülüs Yahudilerinin Kral ve Kraliçe tarafından katledilmeden önce onları kurtarmaya çalışıyor. Davud'un ise son isteği görevi yerine getirip Sevdiği kıza Elife kavuşmak. Karakterlerin adı çok manidar aslında Türk tarafında Davud ve Elif varken Yahudi tarafında ise David ve Esther.
Kitap da padişahın şehzadeyken olgunlaşma ve manevi yönünü geliştirme süreci beni çok etkiledi. Şeyh Hamdullah gibi bir hocam olsun isterdim kıskandım doğrusu..
Önceki kitap'da Yeniçeri ocağını anlatırken burada ise Osmanlı donanmasını anlatmış yani daha çok üstünde durulmuş Burak Reis özellikle Ruhları şad olsun..
Ama tarihi açıdan bakarsak Son Sefarad tarihin şahit olduğu; gerçek, insanlık dışı vahşi yüzünü anlatmakta. Hristiyanlar tarafından sürülen Yahudilerin gördüğü zorluklar ve çektiği işkenceler insanın için darmadağın ediyor..
Osmanlı devleti aslında bir Türk devleti değil bütün inanışlara sahip olan ve farklı milletlerden insanların ait olduğu bir cihan devletiydi. Her insanın rahatça yaşayabileceği belki şuana kadar ki tek devlet sistemi Osmanlıydı..
“Bizim davamız kuru kavga ve cihangirlik davası değildir. Allah'ın dinini yüceltmekdir ! " Osman Gazi
