Bir omuz istiyorum. Yeterince büyük ya da geniş olmasına gerek yok. Başımı koyacak ve ağlayabilecek bir omuz istiyorum. Nedensizce, ama saatlerce ağlamak istiyorum. Sanırım ben, seni istiyorum Bayım...
Gökçen C.
Ö(z)lüyorum. Yokluğunda da, varlığında da çok yoruluyorum. Kelimeler kifayetsiz kalıyor artık. Gözlerimde yaş, içimde huzur bırakmadın. Ama hâlâ kalbimdesin. Niye?!
Gökçen C.
İnsanlar yoruyor beni. Yaptıkları, söyledikleri çok yoruyor. Kırıyorlar ve sonra, hiçbir şey olmamış gibi davranmamızı istiyorlar. Onlara sahip çıkmamızı, yanlarında olmamızı istiyorlar. Peki onlar da bizim yanımızdalar mı?
Gökçen C.
Sizin, bazen nasıl davranmanız gerektiğinizi bilmediğiniz anlar oluyor mu? Hislerinize güvenmediğiniz? Kalbinizin yalancı, ruhunuzun perişan olduğu anlar?
Gökçen C.
İçimde derin bir huzursuzluk var. Sanki sevdiklerim, beni terk ediyormuş gibi... Bilmediğim bir diyarda tek kalmışım gibi... Hislerim beni yanıltıyor ama bir o kadar da gerçekleri gösteriyor gibi...
Gökçen C.