Alışkanlıkların hepsi kötüdür. Hepsinin yokluğu kişiye acı verir. O sebeple ne yapıyorsa kişi, hakkıyla, manasını vererek yapmalı.
Yalnızlığa ve sevgisizliğe...
İnsan her şeye alışır diyorlar ya öyle değil aslında, başka çaren olmadığı için katlanıyorsun ama alışmıyorsun.
Ahmet Ümit
Varlığa ve tokluğa... (Bence en kötüsü)
olumlu şeylere alışmasını ısrarla vurguluyorum. 
lisân–ı hâl un da dediği gibi; bu , daha kötü..
Yokluk veya açlık veya acı çeken insanin yüreği yufka olur, merhameti engin olur... Ama varlığın içinde yüzen, hiç aç kalmayan insan merhametten nasibini almış mıdır? Ve her kötülüğe namzet biri sayılmaz mı?
Kişinin maddi durumu manevi durumunu etkileyeceğini hiç sanmıyorum. Vicdan, merhamet ya da türevleri kesinlikle kişinin varlığı ile alakalı değildir. Aksine kişi varlık içinde dahi yokluk çekebilir. Asıl önemli olan iç huzurunu tatmin edebilmesidir. Eğer ki kişi bunu layıkı ile becerebiliyorsa banka hesabındaki paranın hiçbir önemi yoktur.
9 sonraki yanıtı göster
"İnsan herşeye alışıyor" cümlesi aslında alışkanlıklardan değil de herhangi bir durum için bir mahkumiyet belirtilmiş
iyiliğe de kötülüğe de... :(((
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.