Ölmek var, dönmek yok dediler
Dönecektim oysa ben, bekleyenim vardı evde
Hayır dedi İzzet çavuş,
Beklemezmiş beni kimse artık
Allah yoluna girmişiz bir kere
Kimse çıkaramazmış, ondan başka
Kimse belirleyemezmiş bizim kaderimizi
Ama dedim, çavuşa, Allah değil mi
Bizi büyüten, gözeten, sevdiren
Niye ölmemizi istesin ki daha evermeden
Hikmetinden sual olunmazmış
Öğretti bana çavuşum döverek
Herhalde koskoca Allah
Padişahtan daha çok beni sevmeyecek
Şehit olursam başka ama
En çok beni severmiş o zaman,
Memlekette de bekleyeni olurmuş hep şehitlerin
Gavur hem karşıdakiler
Bilmezler ki bizi, evde bekleyenleri
Rica etsem, lütfen öldürmeyin desem
Daha öpemedim yavuklumu, sevemedim hiç
Anlamazlar, kafirler onlar,
Onların bekleyeni de kafir hep
İzzet Çavuş dedi,
Küfrediyorlarmış Allah'a her gece
Zeynebin de ırzına geçermiş bunlar
Ben öpemeden daha
Başka yolu yok o zaman
Öleceğiz de dönmeyeceğiz
De ben korkuyorum ölmekten
··
3 görüntüleme
Son satıra kadar sen mi yazdın alıntı mı yaptın emin olamadım:) Bu tip alıntılar yapmadığını bildiğim için içten içe biliyordum senin yazdığını. Çok beğendim Erhan, ellerine sağlık...
Ben şiir sevmediğim için alıntı yapmıyorum normalde:) Çok teşekkürler, sevindim beğendiğine
"Niye ölmemizi istesin ki daha evermeden?" Nasıl sıcak bir anlatım. :))
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.