·
11 görüntüleme
Incitmekten korkmak, bu yüzden susmak, suçlu görmektir bir nevi. Ya öyle değilse... Kimi çığlığını bastırmak için susar, kimi kendi fırtınasına kendini teslim eder. Bilemezsiniz... rica ederim...
Suçlu aramadı hiç hikayedeki adam. Sadece şunu düşündü. Mektuplara cevap verilmeyen ve alınmadığı için geri dönen mektupların tek bir sebebi vardır. Mutludur. Ve öyle bir mutluluktur ki kendisine gelen bir mektubu bile göremeyecek kadar kör kalır. Uyandırmak mutluluğa hakaret olur. Yapmamak mutluluk dilemek demekti. Doğru olana şöyle karar verdi hikayedeki Raif efendi. Mutlu ettiği için bir teşekkür etmem gerekir. Bende emeği vardır. Yazdığı son mektupta da sadece bunu dile getirdi. Herşey için teşekkür ederim. Bu mutlu olmanın zirvesidir Raif efendi kendine pay düşülmeyen mutluluğa sadece teşekkür etmekle yetindi...
2 sonraki yanıtı göster
"En çok kaybedenler sözlerini içinde saklayanlar oldu. Ve en çok sessiz kalanlar yaralarından kan sızarak yaşamaya çalışanlar..." Ellerinize sağlık...
Öyle cümleler vardır ki saklanılan bir harfi bıçak gibi keser de dilinizin dudaklarınızın kanamasını göze alarak susarsınız. Kendinden bu kadar kanı feda edebilecek kadar susuyorsa bunun tek bir sebebi vardır oda cümlelerin isabet edeceği noktayı incitmek istememesindendir. Kana alışılır belki kalmamaya da. Ama incitmek acının zirvesidir buna katlanılmaz... Teşekkür ederim...
KIYMET, kıyasını yanlış şeylerle yapıyor. Raif efendi kendince haklı. Ama şu su götürmez bir gerçek ki bazen hiç bir şey düşünülen gibi olmuyor. Bu durumda derim ki; Raif efendi bilmez de Allah bilir ..
Hikayeyi okuduğumuzdan çıkardığımız yorum bu ya. Bilirdiklerimizi yorumladık Raif efendinin aklındaki diğer herşeye sustuk. Bir sebebi vardır illaki diye sustuk yorum yapmadık. Güzel bir yere parmak bastınız! Allah bilir elbet. Kimin ne kadar beklediğini kimin ne kadar kıymet verdiğini kimin bir mektup uğruna neler yaptığını Allah bilir. Raif efendinin tek suçu vardı hikayede. Olsun diyerek hiç birşeyi görmezden gelemedi belki çok değer verdiğinden belkide kendine bile anlatamadıklarından. Belki bir gün okursanız (tavsiyemdir) neden herşeye sustuğunu daha iyi anlayacaksınız. Kıymet vermek böyle birşey dersiniz kitabın sonunda...
Okudum sayın Osman... biliyorsunuzdur bazen söz yetmez anlatmaya...
Söyleyememek baskadır Raif efendi gibi anlatmamak başka. Sizde biliyorsunuzdur muhakkak (okuduğunuz için söylüyorum) sayfalarca yazdığını bir kelimede özetliyordu Raif efendi,sonra vazgeçti söz vermişti. Sınırların dışına çıkmayacaktı. Öylede yaptı. O bir kelimeden bu yüzden vazgeçti. Vazgeçmek kendinden olmayan içinse vazgeçmek sayılmazmış.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.