''Çocuk,insiyaklarıyla yaşar,Stirner'e göre.Tek dünyası yaşadığı dünyadır.Delikanlı,çevreden kopar.Görünenin arkasında görünmeyeni arar düşünceye,ideale aşıktır.Bir mefhumlar aleminde yaşar.Olgunluk,bu iki zıt davranışı kaynaştıran çağdır.Yetişkin insan,olduğu gibi görür dünyayı.İdealinden çok gerçeğe yönelir.Yine çocuktur ama şuurlanan bir çocuk.Vehimlerinden sıyrılmıştır,tek kılavuzu vardır:Çıkarları.Toplumlar da aynı merhalelerden geçer.Antikite,insanlığın çocukluk çağı.Yaşanılan dünya,tek gerçektir.İştihaları,insiyakları yönetir insanı.Sonra toplumların delikanlılık devri başlar.Hala bu çağın içindeyiz.Mazinin hakikatlerine inanmıyoruz artık.Tek hakikati tanıyoruz:Düşünce veya ruh.Dinler,Tanrı diyor bu tecride,felsefe:Akıl.Düşünüyorum, o halde varım... Ne demek? Düşünceden başka gerçek tanımamak değil mi? Hegel de aynı inancı bölüşmüyor mu?
Sayfa 203Kitabı okudu
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.