"Ama yarın onun yanında olacaksın. Yarın
buradan gideceksin. Uçakta bir sürü
insanın yanında olacaksın, uçaktan
ineceksin, metroda bir sürü insanın
yanında olacaksın. Metrodan inecek belki
Yürüveceksin ve bir sürü insanın
yanından geçeceksin. Sonra okuluna
gireceksin, bir sürü insan görecek seni.
Ders dinleyeceksin, bir sürü insanla aynı
havayı soluvacaksın. Birileri yanına
oturacak, birileri seni görüp bir kez daha
bakacaklar sana. Ben bir kez bile
bakamıyorken birileri sana ikinci kez bile
bakabilecek İzmir . Yurda gideceksin, bir
sürü insanin yanından geçip
merdivenlerden çıkacaksın. Sen yarın
gideceksin, ben bu odada tek başıma seni
düşünüp duracağım. Ben sensiz seni
düşünüp dururken yüzlerce binlerce
İnsanın yanından geçeceksin ve onlar
bunun değerini bilmeyecek. Kimse senin
yanından geçmenin ne kadar değerli bir
şey olduğunu anlamayacak." Nutkum
tutulmuş bir şekilde onu izlerken bana
baktı...