"Çocuk seni niye çağırttım biliyor musun?"
"Hayır Paşam."
"Bak çocuğum, sen beni hacir altına almak istiyormuşsun."
"Estağfurullah, haddim mi efendim!"
"Sofrada yalnız aydın kişileri çağırmamı istiyormuşsun. Şimdi beni iyi dinle, sana anlatayım: Soframda hemen her akşam bulundurduğum arkadaşlarım, Kurtuluş Mücadelesi için yola çıktığım zaman bana inanmışlar, benimle beraber gelmişler, davaya baş koymuşlar, canlarını bana siper etmişler ve bir an bile benden ayrılmayarak türlü eziyet ve cefaya katlanmış kişilerdir. Hepsi bana canlarıyla başlarıyla bağlıdır. Benim onlara vefa borcum büyüktür. Hiçbirini bırakamam ama sofram genç aydınlara açıktır ve daima açık olacaktır. Ben onlara ["mutad zevatı" kastederek] ne yaptım, ne verdim? Benim onların da inandıkları düşüncelerimi yerleştirmek için onları meclise soktum. Orada bana yardımcı oluyorlar. Fakat hiçbirini bakan yapmadım. Bakanlıkların başına hep sizi gibi iyi okumuş gençleri getirdim. Şimdi durumu iyice kavradın mı çocuk?"
Sayfa 242Kitabı okudu
··
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.