Fizyolojik açıdan hiç bir kusurlu bulguya rastlanmayan bembeyaz bir körlüğün, bulaşıcı bir hastalık gibi yayıldığı bir ülke düşünün. Sosyal konumlarına bakılmaksızın körlerin ve körlerle temas edenlerin ülkenin dört bir yanından toplatılıp, toplumdan soyutlanarak karantina altında görmeden, yardım almadan hayatta kalması beklenilen, isimleri belirsiz bir grup insanın neler yaşayacağını hayal edebilir misiniz? Peki sosyal konumları, yaşayışları her ne olursa olsun sadece kör oldukları için aynı dereceye sahip bu insanların, insanlıklarını kaybetmeden yaşamaları mümkün mü? Kitap, isimleri belli olmayan körlerin distopyasında geçiyor. Aynı yerde bulunan yüzlerce kör, kapılarına konulan yetersiz sayıda yemek ve örgütlenme zorunluluğuyla bir arada bırakılıyor. Kimi zaman görmeyenin yaşadığı zorluklar ve zorlukların getirdiği kitlesel kötülüğün içerisinde, iyilik kırıntısı beklerken birbirlerine kenetlenmiş insanların mücadelesi duygulandırıyor. Kimi zaman da görenin tanık olduğu insanlık dışı tüm haller okuyana yaşatılırken, insanın boğazı düğümleniyor. Körleri bir araya toplayan devlet yapısının bir süre sonra körlükle ortadan kalkmasıyla dışarıdaki hayatın aslında burasıyla pek de farklı olmadığını fark eden körlerin mücadelesi artık dışarıda devam ediyor. Okurken kendime çokça sorduğum ''böyle bir dünyada ben hayatta kalabilir miydim?'' sorusu özellikle bir kadın olarak bu dünyayı tasavvur etmeme engel oluyor. Hangisi daha zor olurdu böyle bir dünyada? Bütün bu kaosun içerisinde körlüğü yaşamak mı? Yoksa bu felakete gözleriyle tanık olmak mı? Peki ya körler içerisinde gözleri gören tek kişi olan doktorun karısı, iyi biri değil de zorba ve kötü bir insan olsaydı? Dünyayı biraz olsun güzelleştiren hala iyi insanların varlığıydı belki de. Jose Saramago, kitaplarında imla kurallarına yer vermemesi ve uzun cümleleri bolca kullanması bakımından hep ön yargıyla yaklaştığım bir yazardı. Körlük'ü okumaya başlayıp bu tarza çok çabuk alıştıktan sonra kesinlikle diğer kitaplarının da okunması gerektiğine inandığım bir yazar oldu. Yazdıklarının zengin içeriğiyle dünyanın en saçma şeyini ifade ederken bile çok anlamlı hale getireceği inancını sağlayarak aynı zamanda bunu bana ilk defa yaşatan, gözlem gücüne ve birikimine hayran kaldığım bir yazar benim gözümde artık.

KörlükJosé Saramago · Kırmızı Kedi · 2022103,6bin okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.