İnsan, yeryüzünde Allah'ın halifesi idi. Onun gören gözü, işiten kulağı, tutan eli idi. Haksızlıklar karşısında susmak, dilsiz şeytan olmak demekti. Yaptığı herşeyden ve yapması gerekirken yapmadığı herşeyden, söylediği her sözden ve söylemesi gerekirken söylemediği her sözden hesaba çekilecekti. Haksızlık kimden gelirse gelsin, kime yönelik olursa olsun, haklının yanında haksıza karşı duracaktı. Söylenilen sözün kim tarafından söylendiğine değil, sözün doğru olup olmadığına bakacaktı. Yapılan iş için de öyle idi. İslâm, hiç kimsenin meşru hakkına karşı bir tehdit değil, bedel ödemeksizin kazanılan bir teminattı. Çünki Allah (c.c.), yarattıklarının hukukunu korumak için müslümanları görevlendirmişti. Karşılığında mallarını, canlarını, sevdiklerini bedel olarak Allah yolunda fedaya hazır olanlar için altından ırmaklar akan vadedilmiş cennetler vardı.
Sayfa 61Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.