Dar kapıdan girmeye çabalamayın, çünkü kişiyi yıkıma götüren kapı büyük ve yol geniştir; bu kapıdan girenler çoktur, yaşama götüren kapı ise dar yol da çetindir, bu yolu bulanlar çok azdır. Matta / İncil
Önce Tanrı’nın cennetini ve adaletini arayınız.
İnsanları hayatlarının yalnızca bir anına dayanarak yargılamaktan sakınalım.
-Ölümün ayırabileceğine inanıyor musun?
-Demek istediğim...
- Bence tam tersine ölüm yaklaştırı, evet bütün yaşam boyunca ayrı kalmış olanları yaklaştırır ölüm..
‘’İnsana güvenen insanın vay haline’‘
Gerçek ve sürekli zaferi dileyen kişi, geçici zaferi hesaba katmaz, geçici olanı yürekten hor görmeyen kişi tanrısal olanı gerçekten sevmediğini gösterir.’’
Burada bulunduğumdan beri dua pek edemedim. Tanrı aynı yerde değilmiş gibi çocuksu bir duygu içindeyim.
Hangi bencillik hangi kendini beğenmişlik daha iyiye karşı hangi iştahsızlıkla bu kadar erken duruyor gelişim kullar, Tanrı’ya bu kadar uzakta kalakalıyorlar?
Beni en çok üzen, senin elinin benimkini bırakmış olması değil, ama seninki bunu yapmamış olsaydı benimkinin aynı şeyi yapacağını hissetmiş olmamdı; çünkü elim seninkinin içinde olmaktan zevk almıyordu artık.
Ruh mutluluk yerine neyi tercih edebilir ki! diye bağırdım büyük bir çoşkuyla; Ermişliği, diye öyle alçak bir sesle mırıldandı ki, bunu duymaktan çok tahmin ettim. Bütün mutluluğum kanatlarını açmış gökyüzüne doğru benden uzaklaşıyordu. Ben buna sensiz ulaşamam dedim ve alnımı dizlerinin üzerine koyarak bir çocuk gibi ağlamaya başladım. Ama üzüntüden değil, aşktan ağlıyordum. Devam ettim; sensiz olmaz, sensiz olmaz.
Hic incipit amor Dei (Tanrı sevgisi burada başlar)
Ama dostum ermişlik bir seçim değildir, bu bir zorunluluktur,
Gerçek besinlere alışmış bir zekanın böylesine yavan şeyleri midesi bulanmadan tadamayacağını düşünüyordum.
Hayatımı kurtarmak isteyen onu kaybedecektir.
Kendilerine vaat edileni elde edemediler, Tanrı onları daha iyi şeyler için sakladığından...
..ve eğer bir sözcük üzerinde oynamaktan korkmasaydım, ilerleyici olmayan bir mutluluğu hiç önemsemezdim.
Yaşam boyunca bazen bizden saklanan öyle değerli zevkler öyle tatlı verilmiş sözler vardır ki bunların bize bağışlanmasını en azından dinlemek bile çok doğaldır, ancak erdem yoluyla bunlardan vazgeçildiğini bilmekle geride bırakılabilir bu büyük çekicilik..
eğer bugün ruhum onu kaybetmekten hıçkırıklara boğulmuşsa bu onu daha sonra Sen’de bulabilmem için değil mi..
Söyle Tanrım! Hangi ruh sana layıktır? O beni sevmekten daha iyi şeyler için doğmadı mı? Eğer benim olacak olsaydı, onu bu kadar sever miydim? Kahramanca sayılabilecek her şey mutluluğun içinde ne kadar küçülüyor!
Tanrım bizi daha iyi şeyler için saklıyor...
Bu sabah onunla sohbet ederken fedakarlığımı yitirdim...
Acılarını taşımak ve tutkumuzdan size acı veren ne kalmışsa bende devam ettirmek için kalbime ve ruhuma girin..
Kendisini sürükleyen kişiyi isteyerek izlediğinde aranızdaki bağı hissetmezsin, ama ona karşı direnmeye ve ondan uzaklaşarak yürümeye başladığında acı çekersin..
Kendimi neredeyse sevinçli hissediyor olmam beni çok şaşırttı. Çünkü artık hayattan hiçbir şey beklemiyorum. Çünkü şimdi Tanrı ile yetinmem gerekiyor ve onun aşkı ancak içimizde her yeri kapladığı zaman bu kadar tatlı oluyor..
Tanrı olmayan hiçbir şey bekleyişimin yerini dolduramaz.
Hissettikleri sıkıntıyı yaymak büyük kalplere yakışmaz..
Tanrım ulaşamadığım o kayalığa götür beni..
Tanrı ile ölenler şimdiden mutludur..
Şimdi ölmek isterdim, hemen yalnız olduğumu bir daha anlamadan önce.
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.