Mercan,bekliyor.Kocasını,doğmamış çocuğunu,Allah’ın lütfunu,Meryem Ana’nın yardımını,Eyüp’ün sabrını.Mercan beklerken biz sadece geçen günlerini hayal ediyoruz.
Kızıyoruz Mercan’a hani hep yaptığımız gibi,kazandığı iki kuruş parayı da çaputa,muma veriyor diye.Ben de kızdım,hiç o kadar çaresiz kalmadığım için.Sanki bir üstünlüğüm varmış da yaptıklarını eleştiriyormuşçasına.Herhangi bir dileğim olmadı uğruna adaklar adayacak kadar belki ondan tüm önyargım.Belki de korkum vardır~
Seray Şahiner,bekleyişle beraber tüm okuma boyunca okuyucunun aklına sorular iğneliyor:
“Gelecek mi?
Tutacak mı tüm dualar?
Hadi kocasını geçtim Haydar bisiklete binecek mi?”