--Dikkat! Bu inceleme ipucu içerir.-- Suç ve Ceza, Nobel Edebiyat Ödülüne layık görülmüş ünlü yazar ve düşünür Albert Camus'yu yeteneği hakkında kuşkuya düşürecek ve hatta bu işi bırakma ihtimalini göz önünde bulunduracak nitelikte bir eser. Yaklaşık 5-6 yıl önce kitabın nerden bakarsan 350 küsur sayfalık derlemesini okudum fakat bu doyurucu bir okuma olmadığı için kitabı daha derinden anlayıp kavrayabilmek için bu kez iki cildini alıp okumam gerektiğini düşündüm ve öyle de yaptım. Dostoyevski bu kitabında ahlak, vicdan, sevgi, nefret gibi kavramların insanlarda nasıl yer edindiğini ve bu kavramları karakterleri analiz ederken derinden incelemiştir. Toplumu yüreğinin derinliklerinde taşıyan Raskolnikov bir üniversite öğrencisi ve hukuk öğrenimi görmektedir fakat yaşamış olduğu yoksulluk onu okulu yarıda bırakmaya itmiştir. Sivri zekalı, yapmış olduğu bir takım hatalarla (toplumun bakış açısına göre değil, bu hata kendini gerçekleştirememeye ve yaşama olan tutkusuna dair) vicdanı yüzünden kimi sıkıntılar çeken, tanımadığı biriyle yapılan sohbet esnasında o kişinin konuşma üslubuna bakarak kişiliği hakkında net düşüncelere varabilecek bir karakter. Raskolnikov dış dünyadan soyut yaşayan içinde bazı değerler taşıyan ve o değerler doğrultusunda kendi ideallerini açığa çıkarmakla diğer insanlardan farklı, yani onlar gibi romanda da değinildiği üzere "bit" gibi sıradan yaşayışa karşı olduğunu ve tam aksine dünya tarihine yön veren, yaptıkları milyonlarca cinayete rağmen şimdilerde de halkın onlardan övgülerle bahsettiği liderleri örnek alır. Yani bir nevi Napolyonvari bir üst kişilik edinme çabasındadır. Raskolnikov'un amacı onlar gibi kibirli, gaddar, gösterişli bir hayatı değil de işlemiş olduğu cinayetle halkın kanını emen tefeci kadını ortadan kaldırarak sömürülen yoksul insanlara fayda sağlamaktır. Kitapta en beğendiğim diyaloglardan biri olan bu kısımdan bahsetmeden edemeyeceğim: Raskolnikov'un kulak misafirliği yaptığı bir subay ve öğrenci ile geçen diyalogdan etkilenerek cinayet işlediğini sanmıştım fakat durum hiç de öyle değildi. Raskolnikov cinayeti önceden kafasında kurgulamış ve demin bahsetmiş olduğum idealler yönünde cinayete atacağı adımı bekliyorken birden bu subay ve öğrenci karşısına çıkmış fikirlerini destekler nitelikte bir konuşma gerçekleştirmişlerdir. Bu da Raskolnikov'un cinayete iten asıl sebepler arasında saymasak da yapılan konuşmanın ona cesaret verdiğini söyleyebiliriz. O yapmış olduğu cinayetten ötürü hiçbir zaman pişmanlık duymamıştır. Sadece emellerine ulaşamadığı için derin bir vicdan sıkıntısıyla son çare olarak Sonya'nın da etkisiyle teslim olur.

Suç ve CezaFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 2015159bin okunma

·

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.