Bıraktığınız notlar kadar net ve bir o kadar sade.Fazlasıyla hüzünlendiren öyküler nasıl bir dil sayesinde gülümsetmeyi de becerebilir? “Evet evet işte bu benim de başıma geldi.” cümlesini istemsizce kurup,kendisiyle sohbet ettiğim bir kitap oldu kendileri.Ayrıca kadınlık halleri üzerine düşünmemi de sağlayan..
Bir alıntı da iliştireyim şuraya:
“Her suskunluğun kendine has sarmal bulutları ve onların ardına gizlediği keskinleşmiş köşeleri vardır.Bu sivri uçlar kalbe temas ederse eğer,kağıt kesiği gibi hem yakar hem kaşındırır.”
