Yaşamın akıp gittiği caddeleri seyretmeyi seviyordu. İnsan bu sonsuz akıntıyı izlediğinde herkesin ölümsüz bir ruha sahip olduğuna inanmakta güçlük çekiyordu. Ruhları nereye gidiyordu? Bedenleri gibi parçalanıyor muydu? Yoksa arzularla, neşeyle ve çaresizlikle dolu olan bu akşam saatlerinde görünmeden ortalıkta dolaşıp sessiz bir korku içinde, daha önce oldukları gibi kalabilmek için mi çabalıyorlardı; şu anda binlerce pencerenin ardında oluşturulan diğer ruhlar için gübre olmak mı istemiyorlardı?
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.