“Yalnızlığı konuştuk. Kadınları, erkekleri.
Kişi ne yaparsa yapsın, nerede olursa olsun, nasıl yaşarsa yaşasın, hep yalnız olduğunu söyledi.
İnsanoğlunun estetik duygusundan yoksun olduğunu ve birbirine çok kaba davrandığını, bu durumun da hayatı anlamsız hale getirdiğini söyledi.
Tüm bunları konuşurken Beethoven hep eşlik etti.
Sonra Çaykovski.
Bir sürü heykeltıraş, ressam, romancı ve şairden söz etti.
Birçoklarının derin mi derin yalnızlığından.
Çoğunun o korkunç yalnızlığını dağıtmak için sanata sarıldığını, sanatta derinleştikçe de yalnızlıklarının büyüdüğünü söyledi. Sonra büyüyen yalnızlıklarının getirdiği yıkımlar, ölümler, intiharlar...
Yalnızlığın önü tutulamıyormuş. Öyle dedi.”
Sayfa 56Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.