Yanılsamadan çıkmış, yorgun, üzgün, bütün arzuları tükenmiş insan, yalnızlıkta yavaş yavaş yine güç bulur, kendine gelir, hani neredeyse tenine, nefesine kavuşmuş gibi olur ve içinden zeka fişkırsa ve pek talihsiz de olsa, ama az ama çok coşkulu bir şekilde dirilir.