Almanya’da belli sessizlikler hiç kırılamamış. Bunların belki de en önemlisi, katliamlara katılan insanların çok küçük bir bölümünün yargı önüne çıkarılmış olması. Örneğin Auschwitz’de çalışan yaklaşık 8000 kişinin %80’i yargılanmamış. Bir kısmı ismini değiştirmiş, bir kısmı görmezden gelinmiş, hayat devam etmiş. Hikâyeleri çocuklara, torunlara anlatıl(a)mamış. Almanlar arasında dedesinin savaş sırasında gerçekten ne yaptığını bilen çok az insan var. Sorulduğunda en çok alınan cevap, muhaberatta, yani telsiz başında idim oluyormuş.