Emine Işınsu Atlıkarınca’da Türk aydınıyla dalga geçtiği gerekçesiyle yoğun eleştiriler almıştı. Ama elinizi vicdanınıza koyun ve söyleyin; sizce hiç okumadığı bir kitap hakkında değerlendirme yazanlar; Hiç izlemediği bir maçın yorumunu yapanlar; başkalarının fikirlerini kendininkiymiş gibi yutturanlar yok mu bu ülkede? Bence eser gayet iyiydi; bilhassa da “Atlıkarınca” metaforu!
Arada bir yükselip inen ama aslında hep aynı yerde dönüp duran atlıkarınca yani…
