26 erkek ona tecavüz ettiğinde 13 yaşındaydı N.Ç Mahkeme sona ererken, raporda; "Rızasıyla" dendi. Halbuki 13 yaşındaki çocuk sokakta ne oynayacağına bile zor karar vermez miydi? 26 erkeğin, 26 tecavüzcünün cezası alt sınırdan verildi.
Gölcük'te Ö.Y.'ye 29 erkek tecavüz ettiğinde o da 13 yaşındaydı. Tehdit edip "Anneanne söyleriz" dediler. Olay polise yansıyıp da ifadeleri istendiğinde; "Yaşını büyüttü, bize kendini büyük gösterdi" dediler. 13'ten kaça büyür ki bir yaş? 17? 29 kişiden sadece sekizi tutuklandı. Malum işin içinde varlıklı aileler var, kapandı gitti dava bir günde.
Malatya'daki çocuklar bir tepsi baklava çalmaktan 9 yıl yediğinde 13 yaşında; İstanbul'da Cihangir'de S.K iki poğaça, iki meyve suyu çaldığı için 12,5 yıl ceza yediğinde 13 yaşındaydı. S.K parkta elinde poğaçalarla yakalandığında suçunu itiraf etti. "Karnım açtı, kasadaki paraları almadım." Fark etmez, TC devleti aç çocuklarını hiç sevmedi.
Uğur Kaymaz, babasıyla beraber evlerinin önünde 13 kurşunla öldürüldüğünde, 12 yaşındaydı. Polislerin savunmasında; Uğur'un 12 yaşında olmadığının kanıtı olarak bıyıkları, koltuk altındaki tüyler gösterildi. Uğur tüyleriyle gömüldü.
Adana'da bir plastik fabrikasında işe giren Ahmet Yıldız, okul harçlığını çıkartmak için çay demliyor, etrafı temizliyordu. Ağır işçi sıfatıyla çalıştırılırken kafası prese sıkıştığında 13 yaşındaydı. Ölümüne sebebiyet verenlerine hesabına 6 yıl yazılırken; Ahmet'in babası, "Allah verdi, Allah aldı ondan şüphem yok" dedi.
Demek ki Allah bazen bir iş makinesinin, bir presin arasına saklanıyordu.
Mersin'de Ö.B. polislerin raporuna göre polis polis otosuna taş atan çocuklardan biriydi. Hakkında kamu malına zarar vermekten dava açıldı. Polisler evraka, "Bekar, ailesinin yanında yaşıyor, esmer vatandaşlardan" yazdı. Teninin rengi, suçunun da rengiydi. "Esmer" vatandaşlarımızdan Ö.B. de 13 yaşındaydı.
Erzurum'da akrabası E.D'ye tecavüz ettiğinde, E.D 13 yaşındaydı. Öyle bir hale gelmişti ki köy ahalisi kıza vahşi bir hayvanın saldırdığını sanmışlardı. Vahşi bir hayvandan farksız olan akrabasıydı. Kızın babası hemen kağıdı kalemi eline aldı, tecavüzü affedecekti. Şöyle dedi:
Beş koyun, bir sığır, berdel olarak karşı aileden aynı yaşta bir kız çocuğu ve kızıma nikah istiyorum!
Burda New York metrosunda rastlıyorum. Bazı afişler çocuk gelinler, tecavüze uğrayan çocuklar, çocuk yaşta hamile kalan küçük kızlar, suça itilen çocuklar için. Afişlerde; Daha çocuksun. İstatistiklere girme! Ararsan yardım ederiz yazıyor. Çünkü her bir travma burada bir yas demek. Her şeyin yasını tuttukları gibi, her travmanın da istatistiğini tutuyorlar tane tane.
Türkiye ne yas tutuyor, ne istatistik. Bu kadar utanmadan, üzülmeden, böyle hafızasız sokaklarda yaşanmaz. Şan, şeref, mevki. Bunlar yalan. Çocuklara vurulmaz, çocuklar üzülmez. Benden değil İbrahim Tatlıses'ten gelsin:
Allah cezanı verecek Türkiye.
Verir de.
Sayfa 31Kitabı okudu
··
131 görüntüleme
Aslında bu suçlarda hepimiz suçluyuz, sonuçta bizim ülkemizde oluyor, insan gibi yaşamayı öğretemediğimiz için, uyarmadığımuz için, dur demediğimiz durduramadığımuz için suçluyuz.
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Deniz hanım malesef bizim ülkemizde adalet olmamaya devam edecek ölenler öldükleriyle kalacak. Vicdan çok az insan da var.
Seray hanım insanları sürekli birbirine düşüren bir toplumda yaşıyoruz ne yazık ki çaresizlik ve eli kolu bağlı kalmak hiç bir şey yapamamak üzücü. :(
Bu yorum görüntülenemiyor
En çok suç anne ve babalar da. Eğitim gerçekten çok önemli. Çocuk evin içinde sürekli küfür sürekli şiddet görürse kendiside aynı şeyleri yapmaya başlayacak. Sonuç olarak bu katilleri de anne babalar yetiştiriyor. Mesela küçük yaşlarda bir böcek öldürmüştüm ve annem onlarında canı var ailesi var yavruları var demişti. O zamandan beri unutmam şuan bir böceğe bile yaklaşamam. Her zaman merhameti, insanları sevmeyi, saygıyı, vicdanı çocuklarımıza aşılamalıyız.
En kötü kısmı da bu zaten can'lar.. Bakın burada bile tepki gösteren sayı ciddi ölçüde iken toplumun geneline vardığımızda azınlık olarak kalıyoruz. Lanet olsunki daha sayılacak çok örnek var. Hemen hemen yılın her gününe bir anma düşüyor. Ve sayı katlanarak artmakta. Sağolsun filmler,diziler,sokaklar ve çekirdek aile yüzünden toplum o kadar nasırlaştı ki.. Bütün olaylar mesrulasti.. Toplum olarak gelir geçer evrensel etik kurallarından yoksun, insanlık onurunu yitirmiş, geçmişte Anadolu da yaratılan tüm değerlerin bir bir yok olduğu, kelimenin tam anlamıyla bir bataklık içinde debeleniyoruz. Yüreğimiz yanıyor, uykularımız, iştahlarımız kaçıyor, hiç birşey yapamamanın verdiği o lanet duygu icimizi kemiriyor. Oysa bütün bu rezillikleri dünya üzerinden silebilecek yegane güç olan " eğitime " sımsıkı bağlanabilsek keşke.. Aklımdan S.ALİ' nin şu dizeleri hiç çıkmıyor ; " bu ölü topraklar üzerinde hiçbirşey ölmek be öldürmek kadar kolay değildir. "
Sezen hanım size katılıyorum yalnız meclisin böyle olduğu bir ülkede sokakta ne olmasını bekliyoruz cümlenize bir şey eklemek istedim; meclise gidenler bu halkın içinden gidiyor kendi içimizden belki akrabamız belki babamız belki de kendimiz. Bu yüzden sorunun çözümlerini kendimize, daha sonra halka halka genişleyen çevremize uygulamak gerekir. Çok sevdiğim bir söz vardır: "Şap olursan üstündeki şap kaymağı, süt olursan süt kaymağı olur" diye. Yani bu meselede asıl vicdan duygusunun, duyarlılığın ailede başlaması gerektiğini ve devletin de bunu sözde politikalarla değil gerçekçi çözümlerle desteklemesi gerektiğini düşünüyorum.
Bence asil yatirim cocuklara yapilmali bu ülkede. Her çocuğun bir hobisi olmali, kitplarla tanistirmali, hayvanlarla iç ice olmali, hayir demeyi ogrenmeli, arastirmasina, sorgulamasina imkan verilmeli. Bunlarin yapilabilmesi icin belediyelere özel butcele saglanmali. Cocuklar için mutluluk kamplari olusturulmali. Sadece bu yetmez anne baba kurslari acilmali ve zorunlu olmali. Mutlu bir cocukluk mutlu bireyler mutlu aileler ve toplumu icin faydali nesiller getirir beraberinde.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.