Belki fazla iddialı olacak ama bir fikrim, daha doğrusu bir ütopyam var. Irk, dil, din ayırt etmeksizin (ki çocuklar zaten böyle şeyleri umursamazlar) dünyanın bütün çocuklarına Küçük Prens'i okutabilmek... Eminim ki kişisel hırs ve çıkarları için başkalarının hayatlarını cehenneme çeviren, bombalar patlatıp masumların kanını döken, yönetmek için, iktidar için kalplerini ve vicdanlarını karartan büyüklerin yolu çocukken Küçük Prens'le kesişseydi ve gerçeğin mayasına kalpleriyle ulaşabileceklerini öğrenselerdi şu an bambaşka bir dünyada yaşıyor olurduk...
Kişisel Edebiyat Atlası, Ali Lidar (Sayfa 143)
Etrafınıza şöyle bir göz gezdiriniz! Gerçek hayat denilen şeyin ne olduğunu, nerede olduğunu bilmiyoruz bile! Kitaplarımızı, hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalacağız.
Dostoyevski / Yeraltından Notlar
Suç ve Ceza'nın tek cümlelik özeti şöyle yapılabilir bence: İnsan kendisiyle kavga etmeye mecbur bir hayvandır! Sonuçta ya kazanır ya kaybeder. Ama kendisiyle kavga eden insan kazanırsa mağluptur aynı zamanda, kaybederse de galip. Bu paradoks bizim büyük ontolojik açmazımızdır. Böyle böyle delirir insan, yavaş yavaş, acı çeke çeke ve suçlayacak kimseyi bulamadan...
