Şu aşk dedikleri ya da zor olan hayat kadar.
Düşlerin yürüyüşü belki de kurtaran bizi.
Uzayda olsak, karşı cinse meyletmesek de,
Kabullenemedikten sonra hiç fark eder mi?
Yağmur yağarken, ağır ağır gözlerinin önünde,
Hayatı durdurup bir düşünmek gerek belki de.
Mutlu olmak mı lazım, yalnız bir savaşçıyken bile?
Hangimiz havadan daha hafif kalabildik ki?
Kimin yüzü yazdan daha ıssız,
Zaman mı sahibimiz, kölemiz mi ya da?
Belki sadece alzaymırlı bilinçaltımız,
Unutmak isteyen, bize rağmen tüm gizli aşkları.
Düşünmeden, beklemeden, aniden gelse dünyanın sonu
Herkes istediği yerde kalsa da nihayet,
Ben de seninle tabii, kelimeler yasaklansa da tamamen.
Muhtemelen bitmeyecek hiç biri
Sahte mutluluklar yetmeyecek artık
Bulutlardan elma düşmeyecek bize.
Ama bir dilek hakkı saklı nasılsa masallarda.
Nefesssiz kalsam, vücut olmasam bile
Açmasam da, yağmasa da üstüme bir şey
Yok olsam hatta, doğmasam en baştan
O tek dileğimi sana saklayacağım en sonda
Çünkü;
Şu aşk dedikleri ya da zor olan hayat kadar
Lİme lime ediyor içimi, bitemiyorum.
Bilmiyorum.