Söz konusu olan kişi Dan Brown olunca fazla bir şey yazamıyorum. Dan brown u hiç okumamışlar için öncelikle bir şeyden bahsetmek istiyorum. Bir müzeye gidip bir tablonun önüne geçiyorsunuz ve tabloya bakıyorsunuz. Bir çok surat var bir çok tema işlenmiş beyniniz görüntüyü analiz ediyor ve güzel ya da çirkin diyor. İşten yazar burada ortaya çıkıp diyor ki bu tabloda yüzlerce kişi bir şeyle uğraşırken kendinide resmetmiş ve çok başka bir işle meşgul. Dan brown küçük nüansları yakalayıp bunları ustaca yediriyor hikayelerine. Kitapla ilgili kısıma gelirsek prf. Longdon ın bir bilim insanı olarak tanrı kavramına inanmadığını biliyoruz. Ancak bir yarısı gerçekten bir kanıt bekliyor inanmak için. Kitap adeta bir ateist manifesto olarak geçiyor. Bilime ve sanata aşık benim gibileri için farklı ufuklar açıyor. Ancak brown kitabın sonunda din yanlısı bir görüntü sergileyerek inananlarıda küstürmemeyi başarmış. Ve bu inanç meselesini de geri plana atarak finali gelecek üzerine yazmış. Yapay zeka ve insan. İnsanlarda dinazorlar gibi milatlarını tamamlayıp sahneden çekilecek mi? Yoksa zeka avantajlarını kullanarak teknoloji ile bütünleşecek mi? Kitapın sonunda beni biraz umutlandırak bir nüans vardı. O da gelecekte tüm angarya işleri makinaların yapacağı ve insanların olması gereken gibi zamanlarını sanata, bilime ve sadece yaşamaya ayırabileceği fikri. Böylece belki gelecekte para kavramı yok olacak sermaye sahipleri yok olacak insanlık dünyanın nimetlerinden eşit parçada hak alabilecekler. Yazarın tüm bunlar için öngördüğü tarih ise 2050. Gelecek belkide daha heyecan verici olacaktır. Bekleyip göreceğiz...
