Okuduğum en net kitap. Direkt ismindeki gibi bir idam mahkumunun son gününü anlatıyor. Kitaba göre uzunca olan önsözünde yazarın da dediği gibi, kitabın tek yazılma amacı idamın yani giyotin cezasının kaldırılması. Kitap yayınlandıktan 152 yıl sonra Fransa’da 1981’de idam kaldırılmış. Eminimki bu kitabın payı çoktur. Ülkemizde de ara ara poltikacılar idamı geri getirmeyi gündeme getiriyorlar. Bu kitabı okuduktan sonra bunu düşünmek artık daha bir acı veriyor. Bu kadar insanlık dışı hiçbir faydası olmayan ahmakça bir şeyi dile getirmek çok ilginç. Ve hatırı sayılır bir kitle de bunu destekliyor. Asıl can sıkan da ne biliyor musunuz? Şu anda idamı ciddi bir şekilde konuşmuyor olmamızın tek sebebi ‘Avrupa baskısı’. Çünkü idamın geri gelmesi demek AB sürecinin tamamen bitmesi ve dolayısıyla da ekonomimizin hepten mahvolması demek. Evet bu kadar basit... Bizim için idamın önündeki engelin, idamın geri alınamayan, insanlık onuruna ve ahlakına aykırı bir ceza olması değil de AB meselesi olması çok acı değil mi sizce de? Sonuç olarak sıkmayan, sade ve farklı bir bakış açısı kazandırmanızı sağlayabilecek bir kitap. Özellikle idama şiddetle bile karşı değilseniz okumanızı öneririm. Böyle olan tanıdıklarınıza da okutmalısınız. Önsözü kesinlikle atlamayın. İyi okumalar dilerim.

Bir İdam Mahkûmunun Son GünüVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2023119,8bin okunma

··

86 görüntüleme

Semih Doğan

@muaddib ·

17 Ekim 2018 16:57

"Bizim için idamın önündeki engelin, idamın geri alınamayan, insanlık onuruna ve ahlakına aykırı bir ceza olması değil de AB meselesi olması çok acı değil mi sizce de?" Aslında AB süreci bizim için tamamen bitti sayılır. Bu yüzden zaten son dönemlerde idam(ölüm cezası) tekrardan konuşulmaya başlandı. Seçim bitince doğal olarak da rafa kaldırıldı hemen. Mart seçimlerinden önce yeniden gündeme gelirse şaşırmayalım... Elinize sağlık, kısa ama içeriği dolu bir inceleme olmuş.

Hacı Seydaoğlu

@haciseydaoglu ·

17 Ekim 2018 22:20

Çok teşekkür ederim Semih bey. İncelemeden ziyade bir yorum diyelim. :) Tabi acı içinde acı var. AB’yi kısmen de olsa ‘takmamızın’ sebebi de muassır medeniyetler seviyesine gelmek değil de paracıkları. :)

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.