Bir Amerikan askerinin İkinci Dünya Savaşı sürecinde karşılaştığı yabancı halklara nasıl tepki gösterdiğine ilişkin standart hikâye şu şekilde ilerler: ARAPLAR aşağılık, yalancı, hırsız, pis, rezildiler ve iyi yanlan yoktu. İTALYANLAR yalancı, hırsız, pis, harikaydılar; pek çok iyi yanları vardı fakat asla güvenilmemeliydiler. FRANSIZLARIN taşralıları suratsız, kalın kafalı ve nankör; PARİSLİLER ise haris, kurnaz ve kazık attıklarının Alman mı, yoksa Amerikalı mı olduğuna dair kayıtsızlardı. İNGİLİZ halkı cesur, hünerli, antika, mesafeli ve sıkıcıydı. HOLLANDALILAR ise belirtildiği üzere her bakımdan şahane addediliyorlardı (Ortalama hiçbir Amerikan askeri Hollanda'da bulunmamış, ülkede sadece hava indirme unsurları görev yapmıştı). Hikâye şu şekilde neticeleniyordu: Mucizeler mucizesine bakın ki, ortalama Amerikan askeri en sevdiği, kendisiyle en yakından özdeşleştirdiği ve birlikte olmaktan en keyif aldığı halkın ALMANLAR olduğunu keşfetmişti.
KRONİKKitabı okudu
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.