Bûs-i lâ‘lin şöyle şîr-âb-ı zülâl eyler beni
Kim gören âb-ı hayât içmiş hayâl eyler beni
Şâ‘ire söz bulmağa minnet ne ammâ neyleyim
Âh kim hayret seni gördükçe lâl eyler beni
Sevdiğim câm-ı meye hâcet nedir la‘l-i lebin
Bir şeker handeyle mest-i bî-mecâl eyler beni
Bâğda zülf ü ruhun andıkça "bu kimdir " deyü
Sünbül ü gül
Sayfa 36 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.