Çordon yavaşlayan katarın son vagonuna yetiştiği zaman tren durmuştu. Oğlu da onu görmüş, trenden atlamış, koşuyordu. Çordon da onu görünce atından atladı. Tek kelime söylemeden birbirlerinin kucağına atıldılar ve her şeyi unutarak, öylece hareketsiz kaldılar. Sonra:
- Baba, beni bağışla gönüllü olarak gidiyorum... dedi Sultan.
- Biliyorum oğlum, biliyorum.
- Ablalarıma saygısızlık ettim baba, mümkünse onlar da bağışlasınlar beni.
- Seni bağışladılar oğlum. Onlara kızma, onları unutma, yaz, anlıyor musun? Anneni de unutma...
- Peki baba.
EpubKitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.