Orhan Pamuk'un harika betimlemelerine, hikayeyi anlatma biçimine hayli aşinayım ve de hayranım. Bu kez de yine beni şaşırtmadı. Kurgu sıradan görünsede değinilen konuların derinliği, her biri hayatı farklı bir pencereden gören karakterlerin düşüncelerinin uzun uzadıya aktarılışı yine hayranlık uyandırdı. Bana göre çok çok ağır bir kitap öyle ha deyince okudum sizde okuyun denmiyor. Son olarak kitapta karakterlerin dilinden anlatılan bölümlere yeni bir karakter olarak beni de eklese belki şunları yazardı canım yazarım...:) ; bir kaç zamandır kendimi o kadar berbat hissediyorum ki olan biten her şey boğazıma dizilmiş gibi böyle içimde kocaman bi yumruyla ve onun hiç geçmeyen ağrısıyla yaşamaya çalışıyorum nedenlerini sorguluyorum ve anlamıyorum asla anlamıyorum hayatımdaki herkes bi şekilde kendinde sorumsuzluk ya da hata yapma lüksü bulabiliyor her şeyi toparlamaya çalışıyorum ama yetişemiyorum haliyle düşünüyorum bi zamanlar çok yakın hissettiğim insanların sanki hiç öyle olmamışız gibi çok uzaklarda oluşunu ve bunun içimde bıraktığı boşluğu kütlelerce yük bindirmişler gibi kaldıramıyorum çünkü insanlara salt bi şeyler hissetmeyi unuttum affedemiyorum hiç kimseyi nasıl bu kadar sadece kendilerine bakabilirler nasıl işlerin ne noktaya geleceği umurlarında olmaz anlamıyorum dikkatsizliklerinden düşüncesizliklerinden sıkkınlıklarından her şeylerinden gına geldi. geçip giden zamansa sadece bi şeylerin düzeleceğine olan inancımı tamamen kaybetmeme yarıyor.

Sessiz EvOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 20186,8bin okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Demet