Eylem Okur'dan
Ölüye yatar gibi ölüme yazmak..
Merhaba; nasılsın rüyalarıma barış getiren adam. Hayal perdesi aralandıktan sonra yüzünü çeviren adam. Şimdi hangi gerçeklik acıtır bu yüreği. Rüyalardaki sen mi? Gören gözün Sen/siz/liği mi?. Yan yana geçen bir ömür de hiçliğe esir olan iki insan varken nasıl aynaya bakabilir bu beden. Söyle şimdi hangi anıları yaktın yüreğinde. Anka diye bahsettiğin kuş var oldu mu kendiliğinden. Yoksa küllerini bana mı bıraktın yalnızlık iyice dem vursun diye şu bahtsız benliğime.. Ağlamaklı oldun bak yine gözyaşların bulaşmadan o takım elbisene ..kurudun bir dalın en iğneli yerinde. Sana dokunamaz bu eller kanatırsın her seferinde. Bir de bağlaman vardı ya hani sen vurdukça tellerinden ağıt koparan işte onları da biriktirdim ben senin altını çizdiğin her bir sesinde. Neyse canım ölümlü dünya ne de olsa ne gerek var bunca acılı sözlere. Dur ben bi çay dökeyim sana. Birlikte yanalım karşılıklı şu fırtınanın eşiğinde .. Hoşçakal hoşça vakit geçirdiğim huysuz adam... İncilerin dağıldı tanelerini toplama artık...
Eylem Okur
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.