En kolay bilinen şey dünyanın faniliği, en yalın gerçek dünyevi her şeyin gelip geçiciliğiydi. Bu dünya her gün açık açık haykırıyordu faniliğini. Biten her gün, geçen her saat, solan her çiçek, ölüp giden bir kelebek, duyulan her selâ, okunan her ölüm ilanı "Sen de fanisin, dünya da fani." diyordu bize.