Gökyüzü bir kuluçka makinesidir ama aynı zamanda sonsuz bir mezarlık. Yeryüzünün ölümlü insanlarına özgü sanılan doğma; büyüme ve çökme kanunu göklerde de sürüyor. İlkbaharda taze taze açıp sonbaharda sararıp dökülen yapraklara benzeyen insanlar için söylenen şey yıldızlar için de doğrudur. Bu gereksiz kaçan alevler insanlar gibi ölümlüdür. Bir tek fark var: İnsanlar birkaç milyon saniye yaşıyor, yıldızlar, bir o kadar yıl. Ebediyete göre bu ne fark eder?