64’e büyük ümitlerle girmiyorum. Hiçbir programım yok. Yol, yola çıktıktan sonra belirir. Balta girmemiş bir orman, istikbal. Hangi tarafa sapacaksın? Cihangirlik rüyaları görmüyorum artık. Başıma takacağım kâğıttan zafer çelenkleri peşinde değilim. Kime ve niye? 64’ten istediğim: gölge etmemesi.
Kaderin makasçısı arzularımız değil. İsterdim ki, istedim ki… Herkes kendi hayatını yaşıyor, ağaç gibi…
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.