Tarihin asla silemeyeceği hitabet ustası Cicero’nun kaleme aldığı ve sevgili oğlu Küçük Cicero'ya (Marcus Tullius Cicero Minor) öğüt olarak yazdığı kitaplar topluluğudur 
Yükümlülükler Üzerine adlı eser.
Cicero bilinenin aksine şöhret basamaklarını tırnağıyla kazımış bir kişidir. Romalıların “yeni insan” olarak nitelendirdiği yani senatör ailesinden gelmeyen ve başarılarından ötürü consul seçilen kişidir.
Sezar’ın suikastına dolaylı yoldan etkisi vardır. Sezar’ın ölümünden 60 kişi sorumludur lakin ismi bilinen on altı kişi vardır. Bu suikast ise Cicero’nun kendi ölümüne sebebiyet vermiştir. Senato’da ünlenen Cicero gözden düşmesiyle ve desteklediği yakın dostunun Sezar’a karşı mağlup olmasından sonra asla Senato kapısından içeri adımını atamadı. Sonu ise sevmediği ve sürekli eleştirdiği Maɾcus Antonius’un bir şekilde Cicero’yu vatan haini ilan etmesiyle, yakalanıp, Senato kapısına çivilenerek teşhir edilmiştir.
Kitabımız 3 kısımdan oluşmaktadır. Her kısım ise bir kitaptır.
Birinci kitabımızda yükümlülüklerin ahlaki doğruluktan ve erdemin her türünden nasıl var olduğuna değinilmektedir. Bunun için birinci unsur olan adalet Cicero’nun dimağında bizlere ulaşmaktadır. Dahası ise iyilikseverlik, yardımseverlik diye devam eder ve kendi alanı olan hitabetin gücüne, nasıl olması gerektiğine, kişilerin nerede nasıl konuşmasına değinir. Bunları ise okurlarına değil de kendi öz oğluna anlatır bir dil kullanır.
İkinci kitabımızda ise iş biraz daha yarar ve zenginliğe dönüşmektedir. Tam insan düşkünü, hayırsever ve vatansever olan Cicero, oğluna zenginliğin nasıl kullanılması gerektiğini, şöhretin adaletten şaşmadan alınmasını, bütün aristokrat ya da diğer halkların yararını nasıl gözetmesi gerektiğinden bahsetmektedir.
Üçüncü ve son kitabın ana teması ise “onur,” “yemin” gibi kavramların ahlaki doğruluk üzerindeki tesirinden bahsetmektedir. Söz vermenin ne denli önemli olduğu kişi ve isimler verilerek açıklanmıştır. Hatta geçmiş ve dönemin mahkeme kararları Cicero tarafından yeniden anlatılmış, adaletin ne denli güçlü oluşundan bahsedilmiştir
Kitabın genel konu içeriği “Ahlak,” “Onur,” “Yemin,” “Adalet,” “Doğruluk” ve “Erdem” gibi kavramlardır. Sezar ve Antonius eleştirileri ise kitap sıkça ele alınmıştır. Platon ve Cato’dan sık sık örnekler vererek çok güzel bir dille kitabın yazımı sürdürmüştür. Özellikle Platon’un Devlet kitabına konu ettiği kurgu kahramanı “Gyges” e kitabında yer vermesi ve adalet, ahlak anlayışına örnek göstermesi beni nedensiz bir şekilde mutlu etti. Eğer ki “Gyres” hikayesini bilmeyeniniz var ise muhakkak hikaye hakkında bilgi sahibi olmanızı isterim.
Çevirmenin harika çevirisi ise kitabın okunabilirliğini sonuna kadar sürdürtmektedir. 
Emile Zola nın 
Suçluyorum adlı eserinden sonra okuduğum en güzel eserlerden bir tanesiydi.
Sözün özü; kitabı muazzam derecede kıymetli buldum. Hatta kitabın bitmesine dahi üzüldüm de diyebilirim. Antik uygarlıklara duyduğum hazzı sonuna kadar yaşattırdı bana. Bu sebeple kitap okunulası ve tavsiye edilesidir.
Sevgiyle kalın.
··
530 görüntüleme
Bunu okumanızı isterim...
Gyges, Lidya kralının hizmetinde bir çobandır. Günün birinde bir kasırga veya deprem yüzünden yer çatlar ve hayvanların otladığı yerde derin bir yarık açılır. Bu yarığın içine inen çoban, orada içi oyuk, üstü delik deşik, tunçtan bir at bulur. Eğilip atın içine baktığında orada insan boyundan büyük, parmağındaki altın bir yüzük olan ölü görür. Bu yüzü ğü alıp yukarı çıkar. Çobanlar ay sonunda krala hesap vermek için toplanırlarmış. Gyges toplantıya bu yüzükle gelir. Otururken yüzüğün taşını farkına varmadan avucunun içine çevirir. Bunu yapar yapmaz da görünmez olur. Kendisi de dâhil, orada bulunan herkes şaşakalır. Yüzükle oynarken taşı çevirince yine görünür olur. Böylece Gyges, yüzüğün tılsımını keşfeder: Yüzüğün taşını içeri çevirince görünmez oluyor, düzeltince görünür. Bunun üzerine görünmez olarak saraya girer, sarayda kraliçeyi baştan çıkartır, onun yardımıyla kralı öldürüp yerine geçer (Devlet, 359d).
Gyges’in yüzüğü gibi kişiyi görünmez yapan iki yüzüğümüz olsa, birini doğru adamın,birini de eğri adamın parmaklarına takarak şehre salıversek, ne olurdu? “Bunlar her istediklerini korkmadan alacaklar, evlere girip gönüllerinin hoşlandığı kimselerle düşüp kalkacaklar, canları kimi isterse öldürecek, kimi isterse hapisten kurtaracak tıpkı bir Tanrı gibi dilediklerini yapacaklar” (Devlet, 360c)”
Eflatun bu öyküsünde: böyle bir yüzüğe sahip olsak ahlaklı olmaya devam eder miydik? Ahlaklı olmak, görünmezlik gibi bir güçle gerekli olmaktan çıkarılsaydı ne olurdu? gibi sorularla ahlak felsefesi yürütür. Ona göre insanlar genellikle çoban gibi davranacaktır. Çok az bir kısmı mantığa göre hareket eder. Eflatun insan ruhunu iştahsal(arzuları yansıtır), ruhsal(duyguları yansıtır) ve akılsal(mantıksal-gerçeği ve düşünceleri yansıtır) olarak üç bölüme ayırır. Akılsal(ussal, mantıklı) tarafıyla yönetilen kişilikler adaletsizliğin kendine zarar vereceğini bilir. Ancak çoğu insan aklıyla değil, iştahı ile yönlendirilir. İştahına uyan kalabalıklar da çoban gibi davranır.
Çağdaş bir örnek: Güç yüzüğünün Gollum’a getirdikleri.
Çoban zengin ve güçlü olsa da, Eflatun’a göre bundan fayda sağlamamıştır. Yani kral olsa da mutlu olamamıştır. Adaletsiz davranarak kendini mutsuz etmiştir. Adalet değerin temelinde yer alır. Adil insan sonsuz biçimde mutlu olur. İnsandaki adalet akıl tarafından yönetilen uyumlu bir ruhsal durumdur. Akıl ile yönlendirilen kişi, yani adil insan, adaletsizliğin ruhuna zarar vereceğini bilir. Adaletsiz bir davranış vicdani mekanizmayı harekete geçirecek ve mutluluğuna kast edecektir. Güçlü ve zengin olunsa da mutlu olunamayacaktır. Yani çoban bu durumda zarardadır. Görünmezlik yüzüğü gibi hile ve dolandırıcılık eylemleri mutlu etmez. Tam tersine, düzeni bozarak normalde sahip olmayacağımız ahlaki yükü sırtlamamıza neden olur.
dmy.info/gygesin-yuzugu
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.