Sonun son olduğunu bilince insan telaslaniyor haliyle; ya boğazına yumruk iriliğinde kaskatı bir şey düğümleniyor da dut yemiş bülbül gibi susup kalıyor, ya da bencileyin çenesi düşüyor. Çenesi düşünce, volkan olup aniden püskürmek her şeyi bir çırpıda anlatmak istiyor tabii. Halbuki her şey dediğimiz şey ne kadar dağınık bir şeydir öyle değil mi; onu dile getirmek şöyle dursun, tastamam hayal etmek bile imkansızdır. Her şey, Allah'ın uçsuz bucaksizligina eşit bir uçsuz bucaksizliktir bana kalirsa; icinde bilemediğimiz ve hiç bilemeyeceğimiz, göremediğimiz ve hiç goremeyecegimiz şeyler de vardır. Biz onun, zihnimizin hem içine hem dışına saçılan genişliğini ve dağınıklığını düşünmeden, adeta bir şey dercesine her şey deyip geciveriyoruz işte.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.