Kitap hakkında çok yanıltıcı bir alıntı. Bu alıntı ben neslinin bir özelliğini, kendini ifadesi. Yazarın ben neslini tanımlamak için kullandığı bir örnek sadece. Ama bağlamdan kopuk bir alıntı. Kitabın vurgulamak istediği şeylerden biri gençliğin yalnızlaşması, "...önce kendini sevmek zorundasın" demekte bunun ifade şekli. (Bu ifadenin yanlışlığı, doğruluğu beni pek ilgilendirmiyor.)
Ama ilginç olan bir nokta var ki o da bu kitaptan yapılan alıntılara baktığımda bu alıntının ikinci sırada 38 beğeniyle beni karşılaması. Benim bu durumdan çıkarımım gerçekten bir ben nesli var ve çok yalnız. Ama şunu sormamız lazım. Biz kendimiz mi yalnızlığı istiyoruz yoksa bizi yetiştiren -aile demiyorum çünkü bu devirde pek etkisi kalmadı-modern dünyan mı bizi yalnızlığa sürüklüyor ve böyle süslü mottolarla daha özgüvenli ve iddialı hale geliyoruz?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.