Vonnegut'u daha önce okumamış biri olarak tarzını sevdiğimi belirterek başlayacağım. Kitabı okuduğum dönem içerisindeki yoğunluğum sebebiyle hayli yavaş bir süreç oldu benim için. Sunduğu dünya, insanların varlıklarını sürdürmek için toplumsal rollere sahip olma ya da en basit tabirle ihtiyaçları karşılayan bireyler olma gerekliliğini sık sık düşündürdü. Birkaç farklı distopyayı çağrıştırsa da özgün bir yaklaşıma sahipti. Yönetilenlerce bize uygun görülen kisveleri kuşanıp uzamadan kısalmadan ne kadar yaşayabiliriz sahi? Derdimiz tam olarak ne? Veyahut yöneten zihniyetinin istediği otonomluğu sağlamalı mıyız? Bilemiyorum hayalet gömleklerimizi kurumsal yaşamda içlik olarak kuşansak bile kafidir belki?

Otomatik PiyanoKurt Vonnegut · April Yayıncılık · 2018319 okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.